Αγαπητές και αγαπητοί κάτοικοι της  Μήλου, αυτές τις μέρες συζητιέται ένα πολύ κρίσιμο θέμα για το μέλλον του νησιού μας: Το χωροταξικό (ΣΧΟΑΑΠ), η οργάνωση του χώρου του νησιού.

Το ζητούμενο είναι να οργανώσουμε έτσι τον χώρο μας, το νησί μας, ώστε το δομημένο και το φυσικό περιβάλλον να δένουν αρμονικά και οι ανθρώπινες δραστηριότητες να “κάνουν την μικρότερη ζημιά” στο νησί.

Δύσκολη άσκηση που δεν θέλει μόνο μυαλό, αλλά και καρδιά, αγάπη για τον τόπο μας.

Επειδή πολλά ακούγονται στις ρούγες και στα καφενεία θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις έχοντας ως δεδομένο το σχέδιο, που παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Επί της διαδικασίας:

Οι σχεδιασμοί συνήθως έχουν βάθος χρόνου τα δέκα με δεκαπέντε χρόνια. Το παλαιό χωροταξικό του νησιού διανύει πλέον την τέταρτη δεκαετία και γι΄ αυτό είναι “άχρηστο”. Καλό ή κακό έκλεισε το κύκλο του και δεν μπορεί να προσφέρει κάτι.

Χρειαζόμαστε νέο;

Οπωσδήποτε. Είναι πλέον τόσο μεγάλες οι πιέσεις, που αν δεν βάλουμε μια τάξη, θα “φαγωθούμε μεταξύ μας”.

Στο τέλος αυτής της ιστορίας, αν εμείς δεν προχωρήσουμε τώρα (η καταληκτική ημερομηνία είναι οι αρχές του Δεκέμβρη 2022) θα έρθει η Κυβέρνηση να μας επιβάλλει χωροταξικό, αυτό λέει ο νόμος. Αλλά προσωπικά φοβάμαι “αυτά που θα κάνουν οι άλλοι για μένα χωρίς εμένα”.

Επί της ουσίας:

Το σχέδιο που παρουσιάστηκε ουσιαστικά αποδέχεται την σημερινή κατάσταση και κάνει ένα σχεδιασμό για την επόμενη εικοσαετία. Είναι κατά την γνώμη μια πολύ καλή βάση για συζήτηση, αφού σχεδιάζει μια ισόρροπη βιώσιμη ανάπτυξη για το νησί δίνοντας χώρο και για τον πρωτογενή και για τον δευτερογενή και για τον τριτογενή τομέα, προστατεύοντας τα απαράμιλλα τοπία, παγκόσμια κληρονομιά του νησιού μας.

Αν αρχίσουμε μια ατέρμονη συζήτηση, γιατί εδώ αυτό, που έχω εγώ το χωράφι μου κι όχι παραπέρα στου γείτονα δεν θα βγει άκρη.

Αυτό το σχέδιο χωροταξικού θα πρέπει να πάει στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση (δηλ. Στο Υπουργείο) με θετική έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου και να διεκδικήσουμε μετά την νομοθέτησή του χωρίς ουσιαστικές αλλαγές εκ των άνω. Θα είναι το δικό μας σχέδιο και θα το υποστηρίζουμε.

Τα επίδικα:

Το κύριο επίδικο είναι η “εκτός σχεδίου δόμηση”. Η “πρόοδος” μάς δίνει τις τεχνικές δυνατότητες να απλώσουμε την δόμηση σε όλο τον χώρο. Αυτό όμως κατακερματίζει τον χώρο, καταστρέφει το περιβάλλον κι επιβαρύνει τις υποδομές. Καταλαβαίνω τις ενστάσεις του καθενός, που θα πρέπει να αναπροσδιορίσει τα σχέδιά του για την αξιοποίηση των χωραφιών του. Όλοι κι όλες στην ίδια θέση βρισκόμαστε. Αλλά:

Εκατοντάδες χρόνια οι κάτοικοι των Κυκλάδων έφτιαξαν συμπαγείς οικισμούς, το ένα σπίτι ουσιαστικά συμπλήρωνε το άλλο, το προστάτευε από τις ριπές του αέρα και τις επιδρομές των ανθρώπων. Αυτοί οι πρόγονοί μας τους διατήρησαν σε λειτουργία, επιβίωσαν χάρη στην ευφυία και στην επινοητικότητά τους, ανταποκρινόμενοι στις αλλαγές του ευρύτερου περιβάλλοντος. Αυτό το ανθρωπογενές περιβάλλον μαζί με το φυσικό έκανε τις Κυκλάδες παγκόσμιο τουριστικό προορισμό.

Αν το παρελθόν μας είναι ο οδηγός μας, τότε θα καταφέρουμε να έχουμε ένα αίσιο μέλλον.

Έχουμε πολλά αντιπαραδείγματα όπου η κατάσταση έχει ξεφύγει και τώρα κατόπιν εορτής ψάχνουν την “φέρουσα ικανότητα” του χώρου τους. Στην Πάρο, με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, σταμάτησε η δόμηση ξενοδοχειακών μονάδων. Το πολυεθνικό real estate έχει ήδη βάλει στόχο την γη μας. Δείτε τι γίνεται και στην Κρήτη. Η πολυεθνική τράπεζα HSBC θέλει να εξαγοράσει τις συνεταιριστικές τράπεζες του νησιού (Παγκρήτια και Χανίων) και η μισή γη της Κρήτης θα βρεθεί υποθηκευμένη σε πολυεθνικά συμφέροντα.

Ο εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Αυτό το σχέδιο χωροταξικού είναι ένα καλό σχέδιο, που πρέπει να εγκριθεί. Η ζωή, η ιστορία προσφέρει λίγες ευκαιρίες και αλίμονο αν δεν τις αρπάζεις.

Μαντράκια, Μήλος 3-11-2022

Μπάμπης Μπιλίνης