Στο όνομα της Ανάστασης του Κυρίου στο θερινό θεατράκι του Πολιτιστικού Κέντρου Αδάμαντα έπεσαν δυναμίτες, έσπασαν τα καθίσματα και γέμισε η αυλή σπασμένα κομμάτια.

Η πράξη αυτή που έχει άλλοθι τα έθιμα του τόπου… αποκτά και μια ηθική υπόσταση όταν στο όνομα της παράδοσης καταστρέφεται η οποιαδήποτε πολιτιστική προσπάθεια.

Και αιώνες πριν υπήρξαν παραδόσεις, όπως π.χ. οι ανθρωποθυσίες, οι οποίες καταργήθηκαν στην πορεία της εξέλιξης της ανθρωπότητας.

Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε πιο σοβαρά τη διατήρηση εθίμων που βάζουν σε κίνδυνο ζωές και υποχρεώνουν ανθρώπους και ζώα που υποφέρουν από τις εκρήξεις να πρέπει να τις υποστούν υποχρεωτικά επειδή το επιθυμεί ο διπλανός;

Πόσο δίκαιο είναι αυτό ή πόσο εγωιστικό, αναρωτιέμαι…

Για την Πειραματική Σκηνή Μήλου

Κατερίνα Μπερδολόγου