Και να που μετά από μια περίοδο έντονης ανησυχίας λόγω της συνεχιζόμενης covid εποχής αλλά και της έναρξης ενός σχεδόν παγκόσμιου πολέμου (τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο), φτάνουμε στο τέλος μιας αρκετά επιτυχημένης τουριστικής περιόδου!
Πλοία και αεροπλάνα πηγαινοέρχονται, ορδές επισκεπτών εναλλάσσονται με αδιάλειπτη συχνότητα, σπίτια ανοίγουν και φιλοξενούν επ’ αμοιβή κόσμο, διθυραμβικά σχόλια γράφονται για το νησί μας δημιουργώντας υποθήκες για ακόμα περισσότερους επισκέπτες στο μέλλον.
Όλα καλά λοιπόν;
Κατά την γνώμη των ειδικών αλλά και την δική μου, όχι απαραίτητα!
Ζούμε σε μια εποχή που πρέπει να κάνουμε μεγάλες και πολλές τρύπες στους τοίχους που μας περιχαρακώνουν και να δούμε παντού και μακριά. Ανταγωνιστής μας δεν είναι πια μόνο ο διπλανός και ο εαυτός μας. Οι πρόσφατες οικονομικές, υγειονομικές και γεωπολιτικές κρίσεις συνοδεύονται με μια μεγάλη αλλαγή του τουριστικού μοντέλου που θα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις και άρχισε ήδη να εφαρμόζεται στα νησιά μας. Η δημιουργία υπηρεσιών που απευθύνεται σε υψηλότερα εισοδήματα σε βάρος της μέχρι σήμερα τουριστικής μας κίνησης, μπορεί εύκολα να επηρεάσει αρνητικά την τοπική ζωή και το ήδη τραυματισμένο περιβάλλον. Κάθε μέρα που περνά θα αυξάνονται εκείνοι που θα βλέπουν τον τόπο σαν ένα σημείο πλουτισμού χωρίς να διαθέτουν στο ελάχιστο κάποιο σεβασμό και αγάπη προς αυτόν.
Από τον Δήμο και επαγγελματικούς φορείς είναι σε εξέλιξη η εκπόνηση των απαραίτητων μελετών με στόχο την βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, αλλά αυτό από μόνο του δεν επαρκεί. Πρέπει όλοι μας, επαγγελματίες και κάτοικοι να επιλέξουμε το είδος της ανάπτυξης που επιθυμούμε και να βάλουμε κανόνες και όρια. Στην προσπάθεια αυτή, συχνά θα βρούμε απέναντί μας την ίδια την πολιτεία, οικονομικά συμφέροντα κάθε είδους, αλλά και μερικούς από μας που θα βάλουν το προσωπικό όφελος πάνω από το γενικό. Ας μιλήσουμε λοιπόν για όλα αυτά. Το χρωστάμε σ’ αυτούς που μας δάνεισαν τον τόπο για να τον παραδώσουμε στους νεώτερους.
Αβέρκιος Γαϊτανής
