«Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ενταγμένο στην παρεχόμενη από την Ελληνική Πολιτεία εκπαίδευση και υπηρετεί τους γενικούς σκοπούς της παιδείας, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους.

Δεν έχει αφ΄ εαυτού τον ομολογιακό-κατηχητικό χαρακτήρα, που έχει στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη με τις περιβόητες ομολογίες πίστεως, που ήταν η δημόσια παραδοχή της μιας ή της άλλης διδασκαλίας προτεσταντικής ή ρωμαιοκαθολικής. Ας σημειωθεί ότι σε όλες τις χώρες της Ε.Ε προσφέρεται μάθημα Θρησκευτικών (εκτός της Γαλλίας).

Σήμερα στην Ελλάδα το μάθημα διδάσκει την ορθόδοξη παράδοση, που είναι μια αναντίρρητη διάσταση της ιστορίας και του πολιτισμού της χώρας μας και παρέχει γνώσεις και αντικειμενικές πληροφορίες για τα άλλα θρησκεύματα και ομολογίες. Με άλλα λόγια έχει κατά βάση γνωστικό και όχι κατηχητικό χαρακτήρα. Δεν επιδιώκει δηλαδή την αποδοχή από τους μαθητές της διδασκαλίας αυτής, αυτό που το ΕΔΔΑ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) αποκαλεί endoctrinement (προσηλυτισμός) και ορθά επικρίνει κατά πάγια νομολογία.

Η πείρα όλων  πιστών και μη, μαρτυρεί ότι γενικά οι μαθητές δεν γίνονται συνειδητοί χριστιανοί, με και από το σχολικό μάθημα των θρησκευτικών. Απλώς αυτό είναι στοιχείο της παιδείας τους. Το αν θα την δεχτούν ή όχι αυτό είναι αποτέλεσμα άλλων παραγόντων. Το μάθημα απευθύνεται σε όλους τους μαθητές που φοιτούν σε ελληνικά σχολεία και στα παιδιά των μεταναστών οποιασδήποτε προέλευσης. Είναι στοιχειώδες, εφόσον διαμένουν στη χώρα μας, να μαθαίνουν ό,τι έχει σχέση με το περιβάλλον, θρησκευτικό και πολιτιστικό, στο οποίο ζουν. Βλέπουν τις εκκλησίες, όπως βλέπουν τα αρχαία μνημεία. Είναι φυσικό και αναγκαίο να γνωρίζουν τι σημαίνουν όλα αυτά και ποιας παράδοσης είναι δημιουργήματα.

Είναι γνωστό ότι πολλοί Έλληνες Εβραίοι θέλουν τα παιδιά τους να παρακολουθούν το μάθημα στα σχολεία μας, άσχετα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, ακριβώς για να γνωρίζουν το περιβάλλον στο οποίο ζουν. Άλλωστε η ορθόδοξη χριστιανική κληρονομιά ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της Ελλάδας και του ευρύτερου ελληνικού χώρου. Μεταδίδει ένα οικουμενικό ανθρωπιστικό μήνυμα  στους μαθητές των ελληνικών σχολείων και δεν προσβάλει τις οποιεσδήποτε πεποιθήσεις των γονέων.

Αν λοιπόν το μάθημα των Θρησκευτικών:

*συνιστά γνωριμία με τα μορφωτικά αγαθά, τις αξίες και τον πολιτισμό που διαμόρφωσε ο Χριστιανισμός και η ορθόδοξη παράδοση

*διδάσκει το θρησκευτικό φαινόμενο γενικά και τις μεγάλες παραδόσεις των λαών

*αναφέρεται στα κοινωνικά και υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου με πνεύμα διαλόγου και ελευθερίας

Γεννάται το ερώτημα: από τι θέλουν κάποιοι να απαλλαγούν οι μαθητές;

Ας κρίνει επί της ουσίας ο καθένας.»

Ολυμπία Γουσιοπούλου

Θεολόγος

Μήλος 11/11/2019